Hans en zijn vrouw Ans en hun twee dochters Miriam en Evelien kwamen bij OMHC en manifesteerden zich al snel als een echt hockeygezin: de wedstrijden van de dochters werden door hun ouders altijd bezocht en na verloop van tijd werd Hans penningmeester van OMHC en Ans secretaris.

In 2009 leerde ik Hans en Ans beter kennen, toen ik ook plaatsnam in het bestuur van Ommoord.

In die tijd heb ik een buitengewoon betrokken penningmeester met een enorme kennis van zaken aan het werk gezien. Met enorme inzet heb ik hem zien foeteren bij deelraadsvergaderingen, vechtend voor de beste regelingen en afspraken voor OMHC.  Daarnaast werkte Ans alle notulen uit van de bestuursvergaderingen en de ALV’s.

Hans heeft de financiën van de hockeyclub helder en uitgemeten voor elkaar weten te krijgen. Het was een heftige, maar mooie tijd en ik kijk nog steeds met veel plezier daarop terug. Ook al hebben Hans en ik best wel eens als kemphanen tegenover elkaar gestaan, wat overeind bleef was het respect: Hans wilde het beste voor de club. Daar stak hij verschrikkelijk veel energie in. En daarin was hij heel succesvol.

Toen Hans stopte als penningmeester en zijn pensioen naderde, vertelde hij me dat hij eigenlijk geen zin had om "niets” te doen en hij van plan was om voor verenigingen in Rotterdam een administratie/penningmeester-pakket aan te gaan bieden. Hij wist immers hoe het werkte?!

Helaas heeft Hans veel te weinig tijd gekregen om dit op te zetten noch om te genieten van zijn oude dag met zijn vrouw en gezin.

Ans, Miriam en Evelien, wat zullen jullie hem missen!

OMHC, we verliezen een erelid en een geweldige kerel.

 

Toni Kasteele